Vandaag ga ik vooral vertellen over mijn reis naar Pantanal en Bonito waar ik vorige week van ben thuisgekomen. Het was een reis waar ik al lang naar uitkeek en, dat mag gezegd worden, veel geld voor heb betaald, maar het was elke cent waard.... mmmm, misschien een beetje minder ons behandelen als kinderen, maar daar kom ik later op terug.
De reis begon om 7 uur aan het hoofdkwartier in Belo Horizonte (BH), maar verbaasd was ik toen ik daar aankwam en veel minder mensen als verwacht zag. Met een kleine 30 trokken we een groepsfoto vlak voor vertrek. Hadden ze niet gezegd dat de bus volledig vol zat? Hein? Maar al snel lichtten ze ons in dat we bijna bij elke stop mensen gingen oppikken, waaronder de eerste zelfs nog aan een hotel in BH zelf was. Toen we 's avonds laat dan aankwamen in het hotel was onze groep al sterk gegroeid, en had het al bijna de voorziene grootte. Een hele dag hadden we op de bus gezeten, en de dag erop mochten we vroeg uit de veren voor nog zo een "gezellige" busdag. Oke, eigenlijk had gezellig niet tussen haakjes gemoeten, want op de bus heb ik zeker een paar van mijn beste momenten beleefd, en het was natuurlijk ook dé plek om de mensen te leren kennen, want WAT KUN JE ANDERS DOEN?
Tijdens de twee busdagen speelden we een "spelletje". Iedereen moest naar voren in de bus komen en zich voorstellen, naam, welk continent (dus niet land) en welke provincie in Brazilië, gevolgd door een sierlijke pirouette, heel random dingen dus, en dan gingen de begeleiders kijken of die persoon "piu-piu" had. Zo kwamen we te weten dat Ida haar piu-piu heel groot was, die van Mirva klein, Jacob had een valse piu-piu, en iemand anders een verborgen piu-piu. Ik had geen piu-piu. Toen we het raadseltje echter gekraakt hadden met ons groepje vanachter in de bus (en dus de enigen waren) kwamen natuurlijk veel mensen aan ons vragen wat het "geheim" was. Dit ontaardde in een gemeen, maar hilarisch spelletje van heel veel nutteloze tips te geven aan al wie bij ons om hulp kwam. Ons gezever ging als maar verder, tot we uiteindelijk over driehoeken en griekse filosofen bezigwaren. Maar het was super grappig om de mensen meer en meer verward te maken en iedereen vond het achteraf zelf ook grappig, wanneer ze doorhadden hoe hard we ze gefopt hadden.
De bus dropte ons op dag 2 in de late namiddag ergens langs de weg af. Daar moesten we dan overstappen op kleine karretjes, die ons naar onze "pousada" zouden brengen. Dit was een geweldig ritje van een klein uurtje door het niets en de wildernis, terwijl we konden genieten van een prachtige zonsondergang. Eens aangekomen bij de pousada was het genieten! We waren de eerste groep om te arriveren, dus we konden nog even in de hangmatten ploffen en babbelen tot de andere karretjes arriveerden. De pousada leek wel een kleine boerderij met wilde stekelvarkentjes die rustig rondliepen tussen iedereen in, paarden, grote vogels zoals papegaaien en ara's azul. Maar het allermeest aanwezig waren natuurlijk de muggen. De plek was overvol met muggen, en ook ik heb de strijd verloren. Al na dag 1 zat ik volledig onder de muggenbeten.
De volgende 3 dagen hebben we dan een "safari" ondernomen, piranhas gevist, paard gereden en een bootritje gemaakt. Tijdens al deze dingen konden we kennismaken met veel van de streeks coole dieren, zoals capivara's (de grootste soort knaagdieren), veel krokkodillen, enkele tarantula's (van dode in het zwembad tot levende vlak er naast en op safari). BON, veel dieren OKE! En bij het vissen heb ikzelf ook een piranha gevist, en zat ik in de groep die het meeste vissen uit het water heeft kunnen halen, HOERA!
De laatste avond was er ook een klein feestje, en het was zo grappig om iedereen in zo korte tijd, volledig sober, volledig los te zien gaan. MAAR, het was hartstikke tof. De reden waarom we een klein feestje hielden was echter omdat we gingen "verhuizen" naar Bonito. In Bonito was ons verblijf net iets minder mooi, maar het zwembad was groter, iets waar we de eerste avond meteen van gebruik hebben gemaakt. Zo een beetje alle uitwisselingsstudenten zaten op een gegeven moment in het water, en het bood voor meer als een uur gezelligheid en pret.
Heel ons verblijf in Bonito stond een beetje in het teken van water. Zo hebben we gezwommen/ gesnorkeld met vissen door de mooiste wateren die ik ooit heb gezien. Het was een gebeurtenis waarvan ik het einde niet wou kennen. Het was zo rustgevend en uitermate mooi, dat ik het water gewoon niet wou verlaten. De andere dag zijn we dan bij watervallen gaan zwemmen en mochten we zelfs van een bepaalde plaats eraf springen. Dit was natuurlijk ook zeer tof. En in de namiddag waren we dan gaan raften. Hierbij mochten we een beetje onze eigen groep kiezen, waardoor we uiteindelijk met onze "BH-groep" in één bootje zaten, en dat was GEWELDIG. Heel het raft-gebeuren draaide uit op een wedstrijd en gedurende de hele weg maakten we andere mensen nat en stalen hun emmers en roeispanen, en werden we nat gemaakt en bestolen.
Sommige jongens vonden het grappig om hun hoofd te scheren, dus dat is dan uiteindelijk gebeurd. Tegen het einde van de reis zaten we met een paar kaalkoppen. En het was zo pijnlijk om dan een voor een van al die kaalkoppen afscheid te nemen, want ook nu weer gingen er, zoals er in het begin van de trip geleidelijk mensen bijkwamen op de bus, geleidelijk aan mensen weg van de bus, tot we weer met een handjevol overbleven. De vakantie was zo geweldig en tof en volledig anders dan de rest van mijn leven hier in Brazilië dat ik niet wou dat de reis eindigde. Ik wou in mijn bubbel met de andere uitwisselingsstudenten blijven en nog meer wateren bezoeken. Maar uiteindelijk was ik ook blij om thuis te zijn. Mijn ouders en broertje stonden mij al op te wachten toen mijn bus stopte, en ik kreeg meteen een dikke knuffel van mijn broertje (en daarna natuurlijk ook van mijn ouders).
Die zaterdag ( de 15e) was het dan al direct NET-festival, een elektro-festival, waar AL de uitwisselingsstudenten naartoe gingen (ik ken echt letterlijk geen 1 van BH die niet ging) en dat was GEWELDIG! Iedereen stond daar volledig los te gaan met zijn vlag en trots, en het was gewoon supertof om nog wat extra tijd door te brengen met enkele die later weer zouden terugreizen naar hun eigen steden.
Voor de rest van de tijd ben ik ziek geweest, wat niet echt interessant is, en begin ik het druk te krijgen. Het schooljaar is zo goed als gedaan en volgende week vrijdag ga ik "afstuderen" (om dan volgend jaar terug te komen). Sommige mensen, zoals mijn zus, hebben al gedaan en hebben dus veel tijd vrij, waardoor ik plots veel te doen heb, maar ik klaag niet, ik vind het wel tof zoals het nu is. En ik kan niet geloven dat het bijna december is. Over twee weken ben ik alweer weg op vakantie...
Wie wil kan ook de blog van "Terra Brasil" lezen, dat is de organisatie die mij mee heeft genomen naar Pantanal en Bonito. Daar wordt niet alleen in net iets meer detail over de reis verteld, maar daar zijn ook enkele foto's te zien, hier is de link:
http://pantanalandbonito2014.blogspot.com.br/2014/11/hey-there-majority-of-our-first-few.html
Tijdens de twee busdagen speelden we een "spelletje". Iedereen moest naar voren in de bus komen en zich voorstellen, naam, welk continent (dus niet land) en welke provincie in Brazilië, gevolgd door een sierlijke pirouette, heel random dingen dus, en dan gingen de begeleiders kijken of die persoon "piu-piu" had. Zo kwamen we te weten dat Ida haar piu-piu heel groot was, die van Mirva klein, Jacob had een valse piu-piu, en iemand anders een verborgen piu-piu. Ik had geen piu-piu. Toen we het raadseltje echter gekraakt hadden met ons groepje vanachter in de bus (en dus de enigen waren) kwamen natuurlijk veel mensen aan ons vragen wat het "geheim" was. Dit ontaardde in een gemeen, maar hilarisch spelletje van heel veel nutteloze tips te geven aan al wie bij ons om hulp kwam. Ons gezever ging als maar verder, tot we uiteindelijk over driehoeken en griekse filosofen bezigwaren. Maar het was super grappig om de mensen meer en meer verward te maken en iedereen vond het achteraf zelf ook grappig, wanneer ze doorhadden hoe hard we ze gefopt hadden.
De bus dropte ons op dag 2 in de late namiddag ergens langs de weg af. Daar moesten we dan overstappen op kleine karretjes, die ons naar onze "pousada" zouden brengen. Dit was een geweldig ritje van een klein uurtje door het niets en de wildernis, terwijl we konden genieten van een prachtige zonsondergang. Eens aangekomen bij de pousada was het genieten! We waren de eerste groep om te arriveren, dus we konden nog even in de hangmatten ploffen en babbelen tot de andere karretjes arriveerden. De pousada leek wel een kleine boerderij met wilde stekelvarkentjes die rustig rondliepen tussen iedereen in, paarden, grote vogels zoals papegaaien en ara's azul. Maar het allermeest aanwezig waren natuurlijk de muggen. De plek was overvol met muggen, en ook ik heb de strijd verloren. Al na dag 1 zat ik volledig onder de muggenbeten.
De volgende 3 dagen hebben we dan een "safari" ondernomen, piranhas gevist, paard gereden en een bootritje gemaakt. Tijdens al deze dingen konden we kennismaken met veel van de streeks coole dieren, zoals capivara's (de grootste soort knaagdieren), veel krokkodillen, enkele tarantula's (van dode in het zwembad tot levende vlak er naast en op safari). BON, veel dieren OKE! En bij het vissen heb ikzelf ook een piranha gevist, en zat ik in de groep die het meeste vissen uit het water heeft kunnen halen, HOERA!
De laatste avond was er ook een klein feestje, en het was zo grappig om iedereen in zo korte tijd, volledig sober, volledig los te zien gaan. MAAR, het was hartstikke tof. De reden waarom we een klein feestje hielden was echter omdat we gingen "verhuizen" naar Bonito. In Bonito was ons verblijf net iets minder mooi, maar het zwembad was groter, iets waar we de eerste avond meteen van gebruik hebben gemaakt. Zo een beetje alle uitwisselingsstudenten zaten op een gegeven moment in het water, en het bood voor meer als een uur gezelligheid en pret.
Heel ons verblijf in Bonito stond een beetje in het teken van water. Zo hebben we gezwommen/ gesnorkeld met vissen door de mooiste wateren die ik ooit heb gezien. Het was een gebeurtenis waarvan ik het einde niet wou kennen. Het was zo rustgevend en uitermate mooi, dat ik het water gewoon niet wou verlaten. De andere dag zijn we dan bij watervallen gaan zwemmen en mochten we zelfs van een bepaalde plaats eraf springen. Dit was natuurlijk ook zeer tof. En in de namiddag waren we dan gaan raften. Hierbij mochten we een beetje onze eigen groep kiezen, waardoor we uiteindelijk met onze "BH-groep" in één bootje zaten, en dat was GEWELDIG. Heel het raft-gebeuren draaide uit op een wedstrijd en gedurende de hele weg maakten we andere mensen nat en stalen hun emmers en roeispanen, en werden we nat gemaakt en bestolen.
Sommige jongens vonden het grappig om hun hoofd te scheren, dus dat is dan uiteindelijk gebeurd. Tegen het einde van de reis zaten we met een paar kaalkoppen. En het was zo pijnlijk om dan een voor een van al die kaalkoppen afscheid te nemen, want ook nu weer gingen er, zoals er in het begin van de trip geleidelijk mensen bijkwamen op de bus, geleidelijk aan mensen weg van de bus, tot we weer met een handjevol overbleven. De vakantie was zo geweldig en tof en volledig anders dan de rest van mijn leven hier in Brazilië dat ik niet wou dat de reis eindigde. Ik wou in mijn bubbel met de andere uitwisselingsstudenten blijven en nog meer wateren bezoeken. Maar uiteindelijk was ik ook blij om thuis te zijn. Mijn ouders en broertje stonden mij al op te wachten toen mijn bus stopte, en ik kreeg meteen een dikke knuffel van mijn broertje (en daarna natuurlijk ook van mijn ouders).
Die zaterdag ( de 15e) was het dan al direct NET-festival, een elektro-festival, waar AL de uitwisselingsstudenten naartoe gingen (ik ken echt letterlijk geen 1 van BH die niet ging) en dat was GEWELDIG! Iedereen stond daar volledig los te gaan met zijn vlag en trots, en het was gewoon supertof om nog wat extra tijd door te brengen met enkele die later weer zouden terugreizen naar hun eigen steden.
Voor de rest van de tijd ben ik ziek geweest, wat niet echt interessant is, en begin ik het druk te krijgen. Het schooljaar is zo goed als gedaan en volgende week vrijdag ga ik "afstuderen" (om dan volgend jaar terug te komen). Sommige mensen, zoals mijn zus, hebben al gedaan en hebben dus veel tijd vrij, waardoor ik plots veel te doen heb, maar ik klaag niet, ik vind het wel tof zoals het nu is. En ik kan niet geloven dat het bijna december is. Over twee weken ben ik alweer weg op vakantie...
Wie wil kan ook de blog van "Terra Brasil" lezen, dat is de organisatie die mij mee heeft genomen naar Pantanal en Bonito. Daar wordt niet alleen in net iets meer detail over de reis verteld, maar daar zijn ook enkele foto's te zien, hier is de link:
http://pantanalandbonito2014.blogspot.com.br/2014/11/hey-there-majority-of-our-first-few.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten