KOFFIEBOERDERIJ

heyheey,

Na best wel een moeilijke week( weken) te hebben gehad, vermits ik ziek was (sinusitis) en met mijn ouders niet overeen kwam over de school, begint mijn leven nu terug weer een beetje in de plooi te vallen. Dinsdag was ik naar Loyola, de school van mijn zus gegaan, en was eigenlijk al tegen iedereen aan het zeggen dat ik waarschijnlijk permanent zou overgeplaatst worden. Ik dacht dat het beter was om niet moeilijk te doen, en mijn ouders niet ongerust te maken. Als zij mijn school niet graag hebben, en liever hebben dat ik naar die van mijn zus ga, zal ik dat doen, zelfs al is dit niet (volledig) wat ik wil ik en denk ik een betere ervaring uit de andere school te halen. Mijn keuze was dus min of meer gemaakt, maar het viel mij best wel een beetje zwaar. Loyola was leuk, en groot, en heeft vele supertoffe mensen, maar na escola da serra, was het niet meer wat mijn hart verlangde, en het besef dat ik zou moeten afscheid nemen van escola da serra, van de vrijheid, maakte me een beetje teleurgesteld. In de middag had ik een hartig gesprek gehad over de schoolkwestie, en ik had dus ook vermeld dat ik waarschijnlijk voor Loyola ging kiezen, hoewel ik liever escola da serra had, omdat ik mij anders schuldig en egoïstisch zou voelen tegenover de ouders. 

Een van de dingen die ik OOK had besloten, was dat ik op woensdag, al was het maar voor een laatste dag om afscheid te nemen, naar escola da serra zou gaan. Toen ik mij aan het klaarmaken was stormde mijn moeder plots mijn kamer binnen, pakte mijn handen vast en begon tegen mij te spreken. Ze zei dat dit mijn uitwisseling was, mijn droom, en dat ik moest doen wat MIJ gelukkig maakt, dat ik niet naar hen moest kijken. Zij willen gewoon dat ik gelukkig ben, en omdat ze zelf een andere school beter vonden hadden ze me daaraan voorgesteld, maar de keuze lag nog steeds bij mij, en als ik gelukkiger was op de school waar ik was, zagen zij geen probleem dat ik zou blijven. Er viel echt een pak van mijn hart. Ik ben dus die dag naar escola da serra gegaan, zonder echt een definitieve keuze te hebben gemaakt, en heb een topdag beleefd. Aan het einde van de dag was mijn keuze wel gemaakt. Als het toch mijn keuze was, dan was het Escola da serra, en dat is het dus ook geworden. 

Sorry voor dit "saaie" stuk, maar als jullie willen weten wat mij heeft beziggehouden de voorbije weken dan is het eigenlijk voornamelijk dat. Escola da serra- Loyola- sinusitis, ...

Voor de toffe mensen moest ik Loyola niet kiezen, begrijp mij niet verkeerd, er zijn heel veel toffe mensen op Loyola, maar ik zie en zal ze buiten school wel genoeg zien, om ze te zien moet ik NIET naar dezelfde school gaan. Zo zag ik ze donderdag al terug. Loyola deed namelijk mee aan een uitwisselingsprogramma met het Brusselse Sint-Jan Berchman! JAJA! 5 vlaamse brusselaars in Belo Horizonte! Zij waren spijtig genoeg wel aan het einde van hun reis, en ter ere van hen werd er een afscheidsfeestje gegeven, waar ik als belg dus natuurlijk ook naartoe ging. Het groepje is best wel een bijzondere mengelmoes van verschillende karakters, maar best wel nog een toffe bende. 

Vrijdag geen school voor mij, neenee. Ik ging eindelijk mijn oma (en opa) ontmoeten. Een weekendje weg dus. Een dikke 5 uur in de auto, wat in de heenreis uitliep tot een heel stuk meer. De autorit zelf was behoorlijk irritant en oncomfortabel. Met alle bochten, waar mijn papa doorraast aan een bijzonder hoge snelheid, was het vrij onmogelijk om te slapen, maar zelfs wakker waren de bochten onaangenaam, daarbij had ik ook niet veel plaats. Dit alles was echter al snel vergeven en vergeten toen we aankwamen. Mijn opa en oma wonen echt heel mooi, in een klein gehuchtje, maar op een gigantisch eigendom. Het was er prachtig, én ze hadden 6 honden. De meeste hadden wel schrik, waaronder de 2 puppies, maar het bleven schattige hondjes. De oma en opa hadden niet alleen een groot huis, ze hadden een soort 2e huis gebouwd, SPECIAAL voor de kinderen. Ze hebben 6 dochters ( waar mijn moeder dus 1 van is) en hebben voor elk van hen een kamer MET badkamer gebouwd in een apart huis, met dan nog een chillkamer. Echt gewoon knettergek. Ik denk dat er op het domein bedden stonden voor wel 40 man, en dat is géén overdrijving. Allemaal voor die ene ( hooguit 2 keer) dat iedereen samen is. Toch was het vrij imposant. Het enige nadeel aan de boerderij was dat het zo afgelegen lag dat er geen internetverbinding was. Maar echt nodig had ik het natuurlijk niet. 

Zaterdag gingen we dan met de auto een tourtje doen door de koffiegaarden, en hoewel ze me op voorhand weer hadden wijsgemaakt dat het er in lajinha best koud kon worden (ze hebben het dan meestal over 's avonds, wat uiteindelijk wel het geval was, maar in mijn ogen is het logisch dat het 's avonds wat afkoelt) was het er zaterdag echt om te puffen. Ik denk dat het een 30 graden was ofzo. Ik had ook een déjà-vu moment, want om ons te verplaatsen in de gaarden, reden we rond met de 4x4 van mijn pa, en de kinderen zaten dus gezellig in de laadbak. Samen in de laadbak zitten heb ik nog geen maand geleden ook gedaan, toen echter wel met de medeleiding van de scouts. Het idee dat ik "hetzelfde" deed in 1 maand aan de andere kant van de wereld voelde heel raar, maar het uitje was echt geweldig. Het uitzicht was natuurlijk niet te vergelijken, met de scouts hadden we ook een mooi uitzicht gehad, maar hier was het echt prachtig soms. Daarbij was het hier wel een stuk warmer. 

Ook iets kei random dat ik hier leuk vind, leuker dan in België, of zelfs Europa, zijn de "wegrestaurants'. Hier zijn ze veel normaler en gezelliger. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, gewoon subtieler, ik weet dat dat niet logisch klinkt, maar het is het enige woord waarmee ik het kan omschrijven. Daarbij zijn de Braziliaanse snacks veel beter geschikt voor korte stops. Lekkere pão de queijo boeffen en coxinhas enzo, snel en superlekker.

Vanaf morgen begin ik dus eigenlijk aan mijn allereerste "normale" week school. Ik begin mij echt helemaal aan te passen nu. Door de hele scholenkwestie heeft het denk ik iets langer geduurd. Maar ik denk dat ik over 2 weken ofzo volledig geacclimatiseerd zal zijn. Want zoals Eva van de scouts da zo mooi verwoordde: 

Ik zit in "fucking" Brazilië! 

en het is hier best wel tof :)