DE EERSTE DAGEN

Ik ben hier eigenlijk nog niet zo lang, en toch heb ik al zo veel te vertellen. Maar laat ik maar gewoon beginnen bij het begin:

Vrijdgagmiddag had ik afgesproken om 3 uur met de 2 andere WEPpers om samen in te checken. Het was dan even lachen geblazen toen we, allemaal toegekomen, merkten dat onze valiezen samen de drie kleuren van België vormden. Alexander's valies was zwart, die van mij geel, en die van Julie rood. Opgepast Brazilië, de belgen komen eraan!

Na afscheid genomen te hebben van de families, dat bij fam. Baltussen moeilijker leek te gaan dan bij de anderen, gingen we onze eigen weg. Alles verliep ogenschijnlijk goed en al pratend installeerden we ons in de vertrekhal. We waren zo druk aan het praten dat we zelfs niet door hadden dat de Gate naast de onze, onze namen aan het afroepen was. Pas na de vierde of vijfde keer hadden we het in de gaten. Blijkbaar was er een gatewisseling gebeurd, blijkbaar was ons vliegtuig al beginnen boarden, blijkbaar was het last call, en blijkbaar hadden wij dus bijna ons vliegtuig gemist, omdat we te druk aan het praten waren. TOP START!

Het is ook een start à la Katoo, te veel aan het babbelen. De rest van de reis verliep vrij vlot, en was best wel gezellig, gewoon ZOO LAAAANG. Bij aankomst stond mijn familie reeds klaar, en ze waren zoooo enthousiast, ik ook natuurlijk, maar hun enthousiasme was hartverwarmend. Mijn broertje is echt superchattig en praat aan een stuk door, ik begrijp wel de helft niet van wat hij zegt, maar hij is gewoon zo vreugdevol dat het niet uitmaakt.

Bij aankomst thuis had ik even een verwarrend moment. Ik denk dat ik plots besefte dat ik hier een jaar zou blijven. Ik vroeg me plots af wat ik hier eigenlijk deed. Waarom ben ik hier, waarom was ik niet gewoon thuis gebleven. Ik denk dat het gewoon even allemaal veel ineens was, weinig slaap gemengd met véél nieuwe dingen. Ik was even uit het oog verloren dat ik al zo lang naar Brazilië wou gaan. Het moment duurde niet zo lang. Ik was snel terug de oude, en moest dat ook wel zijn eigenlijk, want 's avond gingen we naar de kleine finale van de voetbal kijken tussen Nederland en Brazilië bij de familie. en echt WAUW!

Niet alleen heeft de familie een prachtig appartement op de bovenste verdieping (if you know what I mean) met zicht over héél de stad, maar de familie is ook nog eens supervriendelijk! Ik denk dat ik nog nooit zo een gezellig familiefeest heb meegemaakt. Gisteren heb ik dan met mijn "neef" en mijn zus de stad per auto ontdekt. We zijn tot boven op de berg gereden om uitzicht te hebben over de stad, en WAUW! Belo Horizonte is een grote stad, dat is iets dat je ziet en voelt als je door de straten loopt, maar staande op die berg sta je echt met je mond vol tanden. Het uitzicht deed Brussel er klein en schattig uitzien, een dorpje bijna. Ik probeerde in een snapchat het beeld te filmen, maar niet heel de stad paste in de snap!

Vandaag was dan mijn eerste dag school, en ik weet eigenlijk niet wat ik er van moet vinden. Ik kan alleen maar zeggen dat het heel raar was. Escola da serra is geen normale school, ook niet in Brazilië, maar heeft veel ervaring met uitwisselingsstudenten, die de school blijkbaar heel amusant vinden. "Waarom is de school raar?" vragen jullie. Vooreerst loop je het gebouw binnen en aan het einde van de gang stap je plots, zonder speciefieke overgangsgrens of deur, een lokaal binnen, zo zijn er 2, een op de begane vloer en een op de 1e verdiep, en iedereen zit daar, aan tafels, "huiswerk" te maken. Iedereen dooreen, en alle leerkrachten lopen dan rond in dit ene grote lokaal, en gaan uitleg geven bij de mensen die hun hand in de lucht steken. Het is dus een soort zelfstudie en het is heel bizar.

Maar ik ga het een kans geven, wie weet valt het best mee, vandaag was gewoon vrij saai, ik denk dat mijn school gewoon een beetje wennen is. We hebben trouwens ook een stuk van een documentaire gezien over drugs, dus ik dacht dat de film heel negatief zou zijn. ALLESBEHALVE! het zette bijna aan tot drugsgebruik en probeerde je bijna te overtuigen tot het gebruik van cannabis. Een rare dag dus, Ik had normaal vandaag ook een volle dag op school, maar mijn moeder dacht dat het beter was als ik eerst een halve dag ging, en achteraf ben ik blij dat ik niet direct een hele dag moest doen.

Okeee, zelfs als ik schrijf babbel ik te veel.

Mijn excuses daarvoor.

kusjes Katoo

enkele grappige (of niet) opmerkingen:

*Het is hier winter, maar overtuigend beter weer dan in belgië, het zonnetje schijn en het is in de 20 graden, en toch zeggen de mensen dat het koud is. Vooral 's avonds. Het koelt inderdaad wel wat af naar de avond toe, maar het is wat wij zouden noemen "fris", de typische frisse wind, na een mooie hete zomerdag bij het vallen van de avond, maar ik zou het nooit "koud " noemen, hier "sterven ze van de kou" bij zo een weer. Houd wel in gedachte dat de mensen dit zeggen terwijl ze een tshirt aanhebben of een rok.

* Mensen kunnen mijn naam onthouden omdat er blijkbaar een alcoholisch drankje is dat mijn naam deelt. het gaat dan wel over de naam katu/katoe, want Katoo kunnen ze hier niet uitspreken.